Chinees Japans Restaurant Paradijs, Brugstraat 8, 5741 PB Beek en Donk
Eten/Drinken: Cijfer 9/6,5
Bediening: Correct, maar mag assertiever
Sfeer: Oosters, maar wel met niveau
Prijs: Scherp, gezien de kwaliteit van het eten
Beschrijving:
Een hele poos had ik er al zin in. Ouderwets lekker chinees (cantonees) eten. Vroeger gingen we dan altijd met Pa en Ma naar Paradijs in Beek en Donk. Uit de weide omtrek kwamen daar gasten genieten van de Oosterse specialiteiten. Destijds was het volgens mij een van de eerste restaurants in de regio waar je aan de Teppanyaki bakplaat Japans kon eten. Een hele bijzondere ervaring, zo kan ik me de eerste keer nog herinneren. In die tijd, ik zat nog op de middelbare school, heb ik in dit restaurant zelfs een aantal jaren gewerkt. Als oproepkracht, op vrijdag-, zaterdag- en zondagavonden. En natuurlijk die ene zomervakantie. Hard werken, maar wel drie keer per dag warm eten. Mijn god, ik geloof dat ik toen 10 kilo ben aangekomen. Inmiddels weet ik dat dat niet de laatste keer zou zijn, maar het verschil met nu is, dat ik het toen nog kon hebben :-)
Zoals gezegd had ik al een hele tijd ergens een verlangen zitten om weer eens echt lekker chinees te gaan eten. Mijn herinneringen aan Restaurant Paradijs waren nog altijd goed, en ik had voor mezelf al besloten dat er binnenkort weer eens een moment moest zijn dat ik naar Beek en Donk zou afreizen - mijn geboortedorp - om daar die honger naar 'chinees' te stillen. Afgelopen zaterdag was het ineens zover. Na een bezoek aan een kinderfeestje in België stel ik mijn twee passagiers voor om lekker een hapje chinees te gaan eten. Zo gezegd zo gedaan, en niet veel later stuur ik mijn auto het parkeerterrein van Paradijs op. Deja Vu natuurlijk, al is het erg lang geleden dat ik hier geweest ben. De entree van het restaurant is als vanouds indrukwekkend, met veel marmer en water waarin grote Koi karpers rondzwemmen. We worden allerhartelijkst ontvangen door Mo, de zoon van de eigenaar, tevens manager van deze zaak en destijds al mijn baas. Erg leuk om hier weer eens terug te zijn. Na de uitwisseling van de nodige beleefdheden worden we naar onze tafel gewezen. Onder het genot van een aperitiefje maar eens rustig een blik op de kaart werpen. Lekker Lekker Lekker wat staat er weer veel heerlijks op! Onze keuze is unaniem: wij gaan voor het 'Fine Eastern' menu. Dat menu gaat van start met een licht pikante, zoetzure soep, welke bijzonder prettig van smaak is. Vervolgens worden kleine loempiaatjes geserveerd, gevuld met garnaal en vergezeld van een scherp sausje. Erg lekker. Vervolgens Saté. Maar niet zomaar saté. Twee spiezen geroosterd vlees, geserveerd met een botersaus waarin knoflook, peper en een specerij die ik niet thuis kan brengen. Wel herkenning in de smaak, dit proefde in vroeger ook in de (indonesische) keuken van mijn tante's en Oma. Ik kom er wel weer een keer op. Voor nu was het gewoon even genieten van het eten. Aan tafel zijn we het er wel over eens dat er weinig aandacht is voor onze dorst. Bij het uitserveren van de diverse gangen wordt geen enkele maal gevraagd of we nog iets willen drinken. Wat dat betreft zou de - overigens zeer vriendelijke en correcte - jongeman wat assertiever mogen zijn. Als de nood aan de man is zijn wij uiteraard niet te beroerd om zelf te vragen of we heel misschien nog wat mogen drinken, dus dit mag de pret niet drukken. En de pret is ook nog niet voorbij, want na een prettige korte pauze wordt het hoofdgerecht geserveerd. Beter gezegd: hoofdgerechten! Heerlijk gemarineerde ossehaas, scherp gekruide, gebakken tongfilet, gebakken seizoensgroenten en niet in de laatste plaats de overheerlijke, gebakken cantonese rijst maken ons culinair avontuur bij Paradijs helemaal af. Tjonge wat was dat lekker en tjonge, wat was dat lang geleden!
Het dessert is zoals bij de meeste oosterse restaurants: het ziet er leuk uit, maar is in vergelijking tot de eerdere gangen, niets bijzonders. Waarmee ik niet bedoel dat het niet lekker is, maar een keuken die zulke smaakvolle, creatieve gerechten serveert moet ook het fenomeen 'Dessert' naar een hoger niveau kunnen tillen. Echter op de een of andere manier is dat in geen enkel goed chinees restaurant een agendapunt. Aan de andere kant zullen ze in het verre oosten, in de échte Aziatische keuken, ook geen Dame Blanche nuttigen na het eten, dus waar praten we eigenlijk over. We kwamen tenslotte niet voor het nagerecht.
Hè wat heb ik hier weer heerlijk zitten eten vandaag. Herinneringen komen naar boven, het was echt te lang geleden dat ik hier ben geweest. Het voelt een beetje zoals vroeger. Of, zoals Mo het zo treffend weet te zeggen: "Dit moet voor jou een beetje voelen als thuiskomen." En dat deed het inderdaad.
Eten/Drinken: Cijfer 9/6,5
Bediening: Correct, maar mag assertiever
Sfeer: Oosters, maar wel met niveau
Prijs: Scherp, gezien de kwaliteit van het eten
Beschrijving:
Een hele poos had ik er al zin in. Ouderwets lekker chinees (cantonees) eten. Vroeger gingen we dan altijd met Pa en Ma naar Paradijs in Beek en Donk. Uit de weide omtrek kwamen daar gasten genieten van de Oosterse specialiteiten. Destijds was het volgens mij een van de eerste restaurants in de regio waar je aan de Teppanyaki bakplaat Japans kon eten. Een hele bijzondere ervaring, zo kan ik me de eerste keer nog herinneren. In die tijd, ik zat nog op de middelbare school, heb ik in dit restaurant zelfs een aantal jaren gewerkt. Als oproepkracht, op vrijdag-, zaterdag- en zondagavonden. En natuurlijk die ene zomervakantie. Hard werken, maar wel drie keer per dag warm eten. Mijn god, ik geloof dat ik toen 10 kilo ben aangekomen. Inmiddels weet ik dat dat niet de laatste keer zou zijn, maar het verschil met nu is, dat ik het toen nog kon hebben :-)
Zoals gezegd had ik al een hele tijd ergens een verlangen zitten om weer eens echt lekker chinees te gaan eten. Mijn herinneringen aan Restaurant Paradijs waren nog altijd goed, en ik had voor mezelf al besloten dat er binnenkort weer eens een moment moest zijn dat ik naar Beek en Donk zou afreizen - mijn geboortedorp - om daar die honger naar 'chinees' te stillen. Afgelopen zaterdag was het ineens zover. Na een bezoek aan een kinderfeestje in België stel ik mijn twee passagiers voor om lekker een hapje chinees te gaan eten. Zo gezegd zo gedaan, en niet veel later stuur ik mijn auto het parkeerterrein van Paradijs op. Deja Vu natuurlijk, al is het erg lang geleden dat ik hier geweest ben. De entree van het restaurant is als vanouds indrukwekkend, met veel marmer en water waarin grote Koi karpers rondzwemmen. We worden allerhartelijkst ontvangen door Mo, de zoon van de eigenaar, tevens manager van deze zaak en destijds al mijn baas. Erg leuk om hier weer eens terug te zijn. Na de uitwisseling van de nodige beleefdheden worden we naar onze tafel gewezen. Onder het genot van een aperitiefje maar eens rustig een blik op de kaart werpen. Lekker Lekker Lekker wat staat er weer veel heerlijks op! Onze keuze is unaniem: wij gaan voor het 'Fine Eastern' menu. Dat menu gaat van start met een licht pikante, zoetzure soep, welke bijzonder prettig van smaak is. Vervolgens worden kleine loempiaatjes geserveerd, gevuld met garnaal en vergezeld van een scherp sausje. Erg lekker. Vervolgens Saté. Maar niet zomaar saté. Twee spiezen geroosterd vlees, geserveerd met een botersaus waarin knoflook, peper en een specerij die ik niet thuis kan brengen. Wel herkenning in de smaak, dit proefde in vroeger ook in de (indonesische) keuken van mijn tante's en Oma. Ik kom er wel weer een keer op. Voor nu was het gewoon even genieten van het eten. Aan tafel zijn we het er wel over eens dat er weinig aandacht is voor onze dorst. Bij het uitserveren van de diverse gangen wordt geen enkele maal gevraagd of we nog iets willen drinken. Wat dat betreft zou de - overigens zeer vriendelijke en correcte - jongeman wat assertiever mogen zijn. Als de nood aan de man is zijn wij uiteraard niet te beroerd om zelf te vragen of we heel misschien nog wat mogen drinken, dus dit mag de pret niet drukken. En de pret is ook nog niet voorbij, want na een prettige korte pauze wordt het hoofdgerecht geserveerd. Beter gezegd: hoofdgerechten! Heerlijk gemarineerde ossehaas, scherp gekruide, gebakken tongfilet, gebakken seizoensgroenten en niet in de laatste plaats de overheerlijke, gebakken cantonese rijst maken ons culinair avontuur bij Paradijs helemaal af. Tjonge wat was dat lekker en tjonge, wat was dat lang geleden!
Het dessert is zoals bij de meeste oosterse restaurants: het ziet er leuk uit, maar is in vergelijking tot de eerdere gangen, niets bijzonders. Waarmee ik niet bedoel dat het niet lekker is, maar een keuken die zulke smaakvolle, creatieve gerechten serveert moet ook het fenomeen 'Dessert' naar een hoger niveau kunnen tillen. Echter op de een of andere manier is dat in geen enkel goed chinees restaurant een agendapunt. Aan de andere kant zullen ze in het verre oosten, in de échte Aziatische keuken, ook geen Dame Blanche nuttigen na het eten, dus waar praten we eigenlijk over. We kwamen tenslotte niet voor het nagerecht.
Hè wat heb ik hier weer heerlijk zitten eten vandaag. Herinneringen komen naar boven, het was echt te lang geleden dat ik hier ben geweest. Het voelt een beetje zoals vroeger. Of, zoals Mo het zo treffend weet te zeggen: "Dit moet voor jou een beetje voelen als thuiskomen." En dat deed het inderdaad.
1 opmerking:
And there's no place like home..
Een reactie posten