Michael Bublé en De Veehandel

Restaurant De Veehandel, Lange Lobroekstraat 61, Antwerpen
Eten/Drinken: Cijfer 8/8
Bediening:
Sfeer: Klassiek
Prijs: Niet goedkoop, wel lekker




Beschrijving:

Een half jaar geleden heb ik van mijn Lief concertkaartjes cadeau gekregen voor één van mijn favoriete artiesten: Michael Bublé. En na lang wachten was het gisteren dan zover; Michael Bublé live in concert in Het Sportpaleis te Antwerpen. Lekker een middagje vrij genomen zodat we op tijd naar Antwerpen konden vertrekken, je weet immers maar nooit met het spits verkeer. Anderzijds zou het natuurlijk ook een excuus kunnen zijn om weer eens lekker te gaan eten in het Antwerps ‘Meat District’ nabij Het Sportpaleis. Immers, met de huidige Sonja Bakker lifestyle heb je zo af en toe wel eens behoefte aan een fatsoenlijk stuk vleeSCH. Anyway, ik had al heel lang een restaurantje op mijn verlanglijst staan: De Veehandel. Net als Den Abattoir (twee deuren verderop) recht tegenover het slachthuis, dus dicht bij de bron zullen we maar zeggen. Het feit dat men hier een shuttle dienst biedt - dat wil zeggen je parkeert je auto voor de deur, eet een lekker hapje en laat je vervolgens door een bus bij Het Sportpaleis afzetten én later weer ophalen – bleek overigens een welkome ‘pré’ voor mijn toch al aanwezige wens om hier eens te gaan eten. En aldus geschiedde….
Rond de klok van Zes arriveren wij bij De Veehandel. Twee of drie tafeltjes zijn reeds bezet dus we zijn in elk geval niet de eerste. Binnen een half uur na onze komst zit het restaurant overigens ram- en ramvol en ook hier zie ik weer diverse mensen die dezelfde wens hadden als ik, teleurgesteld de zaak verlaten. Helaas, geen plek. Hetzelfde schouwspel voltrok zich ook bij mijn bezoek aan Den Abattoir enige tijd terug. Goed, wat eten we vandaag? VleeSCH natuurlijk. Onder het mom van “Hoe kun je anders op een goede manier restaurants vergelijken” zal het voor u allang geen verrassing meer zijn dat ik voor het bekende recept ga: Filet Pure Béarnaise met frieten en salade. Als aperitiefhapje nemen wij een portie “Ribbekes”. Dit blijken heerlijke, haast krokant geroosterde spare ribbetjes te zijn die vergezeld worden van een zoet/pittige chilisaus. Lekkere combi! Omdat in de afgelopen weken van al dat geportioneer mijn maag toch wel wat verkleind is heb ik na een paar van die ribbekes al het gevoel dat ik voldoende gegeten heb. En wat nu voor mij juist de kracht achter het Sonja Bakkeren is, is dat je op dat moment ook moet stoppen met eten. Ja, maar nu even niet! Het eten moet immers nog beginnen. Een perfect uitziende ossenhaas van minstens 300gr. wordt geserveerd. Deze blijkt ook uitstekend gebakken. En de smaak? Meer dan in orde. Ze gebruiken hier overigens Limousin vlees, van een specifiek Frans koeienras uit het midden van Frankrijk. Een zeer positieve bijkomstigheid is dat deze chef van wanten weet met zijn sauzen. Een perfect zachte, luchtige béarnaise en een prachtige stijve maar toch lichte mayonaise die beiden echt uitstekend smaken. We hebben een en ander weggespoeld met een flaske rode Bourgogne van het inmiddels bekende huis Louis Latour. Man wat een feest na een paar weken hongerlijden (met zo af ten toe een lichte zonde natuurlijk, haha). Natuurlijk ben ik me ervan bewust dat dit soort festijnen nu juist de oorzaak zijn van de noodzaak voor mij om te Bakkeren, maar zo af en toe moet dit toch kunnen? Een nagerecht zit er ook echt niet meer in, dat moge duidelijk zijn. Nee hoor, koffie volstaat.
Na het voldoen van de rekening staan we nog lekker buiten een sigaretje te roken als de bus er al aankomt. Deze brengt ons netjes tot voor de ingang van Het Sportpaleis, alwaar een enorme mensenmassa probeert om binnen te komen. We voegen ons er maar tussen, go with the flow en hup, voordat we het weten zijn we binnen. Jasje weggehangen, plaatsje opgezocht, laat het feest maar beginnen! Het voorprogramma bestaat uit Naturally 7, een groep heren uit New York die dingen kunnen met hun stem die ik nooit voor mogelijk had gehouden. Van drummen tot electrische gitaren, alles met de stembandjes. Hilarisch gewoon. De hoofdact van vanavond, de reden eigenlijk dat we uberhaubt de deur uit zijn gegaan, is in één woord samen te vatten: fantastisch! Wát een stem, wát een grapjas, wát een band. Alles echt helemaal top. Entertainment van de bovenste plank. Smaken verschillen natuurlijk, maar ik heb hier echt enorm van genoten. Een hele dikke zoen voor mijn Lief van wie ik de kaartjes cadeau heb gekregen! Bedankt voor de top avond.

Giro d'Italia..... La Dolce Vita

Restaurant La Dolce Vita, Kanaalstraat 1a, Son
Eten/Drinken: Cijfer 8/10
Bediening: Hectisch (italiaans!) maar wel professioneel
Sfeer: Modern mediterraan, strak ingericht.
Prijs: Goed in verhouding met de (hoge) kwaliteit.



Beschrijving:
Giro d’Italia, een flink een rondje fietsen door Italie. Daar gaat het in dit verhaal echter niet over. We gaan niet fietsen, maar drinken. De Giro d’Italia is namelijk ook een jaarlijkse wijnproeverij bij de grootste importeur van Italiaanse wijnen in België, Licata Vini te Diepenbeek (nabij Hasselt). Ondanks het feit dat het niet op de fiets is, maken we toch een rondje door Italie. Je kunt hier namelijk zo’n 300 verschillende wijnen proeven uit alle Italiaanse wijngebieden. Op zondag 21 oktober arriveren wij met een zes personen tellend gezelschap rond 13.30u in Diepenbeek. Ons rondje begint met Prosecco’s en Spumante’s en voert ons via 27 tafels onder andere door Toscane, Piemonte, Sicilie en Lombardia. Het zou te ver gaan om alle proefervaringen hier te beschrijven, dus ik zal mij beperken tot de vermelding dat Italie veel te bieden heeft op wijngebied. Wat opvalt is dat de wijnen over het algemeen jong gedronken worden. Veel ‘bewaarwijnen’ vind je niet, en als je er toch een paar tegenkomt dan blijken deze dermate duur, dat de lol je gauw vergaat. Maar na het proeven van diverse Montepulciano’s, Brunello’s, Montalcino’s en Barolo’s kan met zekerheid gesteld worden dat er absoluut topspul uit het land van de laars komt.
Tussen het proeven van de wijnen door lopen we ook nog even langs het rijkelijk met kazen, worsten en hammen gevulde buffet. Vooral het brood met witte truffelolie vind gretig aftrek bij ons gezelschap, want wordt meerdere keren (door onszelf) aangevuld. Wat een genot!
Als we aan het einde van de proefronde zijn, vullen we – onder het genot van een bakkie ristretto – onze bestellijsten in. En als om 18.00u de proeverij ten einde is, staan buiten de mannen van Superbob klaar om ons veilig naar huis te brengen. Nou ja, naar huis; de dag zal nog afgesloten worden met een diner bij restaurant La Dolce Vita in Son en Breugel. Een in de wijde omgeving als zeer goed bekendstaand restaurant. Jemig, er is hier flink verbouwd sinds ik hier voor het laatst geweest ben. Maargoed dat is dan ook een jaartje of zes, zeven geleden. Onze tafel staat al klaar, we kunnen direct plaatsnemen. Sommigen van ons gezelschap zijn redelijk bekend met deze zaak dus een menukaart krijgen we nooit te zien. Er worden wat zaken besproken die we lekker vinden, en op basis hiervan wordt een menu samengesteld. We beginnen met een klassieker: Ravioli met wat zoute boter en verse truffel. Een genot. Perfecte versgemaakte deegkussentjes en de goddelijke smaak van truffel stemmen mij gelukkig. Hierna volgen twee zeetongfilets met spaghetti, knoflook en peperoncino. Pittig en vol smaak. Als derde gerecht genieten we van een lamsrackje vergezeld van linguini met truffel en ganzenlever. Leek mij op het eerste gezicht gewaagd, maar blijkt een briljante combi. Bij de verschillende gerechten drinken we wederom fantastische wijnen, waaronder een magnum fles Caia Rossa, die één van de heren vanmiddag zelf op de proeverij heeft gekocht. Gelukkig vind de eigenaar van La Dolce Vita dat geen probleem. Inmiddels is de avond al ver gevorderd en omdat er de volgende ochtend toch weer gewerkt moet worden, maken we een eind aan deze letterlijk smaakvolle dag. Het is niet echt een Sonja Bakker dag geweest, maarja, het was wel fantastisch!