zondag, december 30, 2007

Heesch is hip!

De Keuken, Restaurant, 't Dorp 94, Heesch.
http://www.dekeuken.nl/
Eten/Drinken: Cijfer 8/8
Bediening: Onwennig, weinig onderhoudend
Sfeer: Heeft potentieel
Prijs: Voor- en nagerechten € 9,50, hoofdgerechten € 19,50

Beschrijving:
Ooit heb ik de keuze gemaakt om in Heesch te gaan wonen, immers "Heesch is hip". Wat er toen niet werd bijgezegd was dat er ondanks 20.000 inwoners geen fatsoenlijk restaurant in Heesch te bekennen was. Maar onlangs is daar verandering in gekomen dankzij de komst (all the way from Haarlem) van "De Keuken" naar Heesch. Met het slimme gerucht dat deze nieuwkomer gaat voor een ster (maar ja wie doet dat niet) had het destemeer mijn aandacht getrokken. Aangezien we eindelijk eens 2 dagen rust hadden (dochtertje logeert bij opa en oma) hebben we meteen gebruik gemaakt van de gelegenheid.

De eerste indruk van het restaurant is positief, een moderne maar relaxte inrichting met een erg mooie open keuken stelt ons gerust, we hebben eindelijk een echt restaurant in Heesch! De bediening is vriendelijk maar wat onwennig en eigenlijk niet zo onderhoudend wat ik altijd jammer vind na een paar baco's.

De kaart is (zeker voor Heesche begrippen) klein en gewaagd met per gang keuze uit 4 gerechten omdat alles vers wordt gekookt en het hier ook nog eens om biologisch verantwoord eten gaat (konijnen uit eigen tuin, biologische boeren kazen en biefstuk van de Simmentaler scharrelrund... gelukkig maar). De wijnkaart daarentegen is uitgebreid te noemen met een op het eerste gezicht uitgebalanceerde kaart met veel informatie over de aangeboden wijnen hetgeen geen overbodige luxe is gezien de (voor Heesche begrippen) forse prijzen, de goedkoopste wijn ligt op zo'n € 2,80 maar de meeste liggen rond de € 5,00 per glas of hoger.

Het eten was lekker, origineel en goed verzorgd maar.... toen we weggingen had ik nog trek en dat kan in mijn ogen echt niet. Nu ben ik wel een vreetzak geworden maar wanneer ik een 4-gangen menu voor zo'n 50 euri ex drank bestel mag ik niet met honger naar huis gaan.

Al met al ben ik als Heeschenaar blij met de komst van De Keuken. De kaart mag iets uitgebreider, de bediening wat lossen en onderhoudender en de inrichting moet nog wat tot leven komen maar dat zijn slechts kleine tekortkomingen die horen bij een startend restaurant. Al met al een dik verdiende 8 en nu maar hopen dat ze het gaan overleven in Heesch City waar we liever gewoon doen want dan doen we al gek genoeg.....

Drs. Mr. Lup in da house...

Kijk, dat is nog eens het betere kerstcadeau. Zoals jullie hebben kunnen merken is het te stil op Eetclub.com. Dit heeft te maken met; enerzijds het feit dat de huidige redactieleden het te druk hebben met het verblijven in warmere oorden, anderzijds met het feit dat we vanwege de huidige AEX stand eigenlijk nooit meer buiten de deur eten. Alle gekheid op een kersttak, om eerlijk te zijn ontbreekt het ons eigenlijk aan de discipline om al onze eetescapades even online te gooien. Om deze reden zijn wij blij verrast met de onverwachte komst van Drs. Mr. Lup. Hopelijk gaat deze nieuwe koning ons weer de motivatie geven die we op dit moment niet kunnen vinden. Vandaar "all hands up in the air for Drs. Mr. Lup!!!!"

Je account staat open en kom maar op met het verhaal over "De Keuken".

dinsdag, december 25, 2007

Fantastische dagen !!!



zaterdag, december 08, 2007

Frituur Miranda vs. Frituur Chalet

Frituur Chalet, Steenweg op Ravels 122Z, Oud-Turnhout, +31(0)14 43 74 52
Eten/Drinken
: 8,5
Bediening: Erg vriendelijk, snel en vakkundig
Sfeer: Denk aan een Belgisch frietkot, maar dan iets netter
Prijs
: Daar kan je niet voor naar McD

Beschrijving: Op weg naar Turnhout en geen frietje bij Miranda? Nee, niet en nooit meer. Een paar weken geleden zijn wij traditiegetrouw even gestopt bij Miranda voor een portie heerlijke frieten, echter de reden om hier te stoppen is verdwenen...Ondanks dat alle overige factoren nog steeds aanwezig zijn bij Frituur Miranda is het belangrijkste gewijzigd, de Frieten. Miranda zelf probeerde het nog enigszins goed te praten met "Slechte aardappelen etc.etc.."
Deze argumenten gaan er, net als de frieten, bij mij niet meer in!


Dus wat doen we als we van Tilburg richting Turnhout rijden? We klikken de richtingaanwijzer naar rechts als we Miranda passeren en parkeren 400 meter verder bij Frituur Chalet.
Le Roy est mort, Vive le Roy! Geen fancy pand of wat dan ook, gewoon een eerlijke Belgische Chalet. Een vluchtige blik op de ongebakken frieten stemt ons hoopvol. Het lijken verse frieten, wat de eigenaar (Guy?) ons later nog eens met hand en voeten duidelijk maakt door te melden "we schillen ze nog steeds zelfs". Dit proef je inderdaad, dit zijn heerlijk verse frieten. Mooie porties met voldoende mayonaise. Om de test naar een hoger level te tillen bestel ik nog een portie stoofvlees. Dit komt op een echt bord en overtreft mijn verwachtingen qua smaak. Een minpuntje is dat door het serveren op een koud bord de stoof snel afkoelt. Dit mag echter de snackexperience niet drukken en wij verlaten deze nieuwe frietkoning met een goed gevoel. Bye Bye Frituur Miranda, Hello Frituur Chalet!

zondag, november 25, 2007

Eindelijk, we've got him!!

Caesars Palace (Officiële naam Sezers place), Breeestraaat 6, Heusden, bestellijn: 0416-319723
Eten/Drinken: Cijfer 9/9
Prijs: Zie prijslijst

Beschrijving: We've got him !! Het was inderdaad het was een kwestie van geduld. Maar nu kunnen de handjes in de lucht, Sezers place is open (Cafe Kareltje ook, maar dat verhaal komt een andere keer). De bestellijst ligt in de keukenla, diverse positieve verhalen zoemen over straat, de verwachtingen zijn hoog. Het moment is hier, de stress test voor Ceasars Palace. We gaan bellen, een flinke bestelling voor 6 goede eters. "Uh, ies b-b-b-b-eetje droek, k-k-kan oe ok halen?" Wij zijn de beroerdste niet, hupathee, in de auto en hier met dat vlees. Onze bestelling bestaat uit een flink aantal broodjes Doner / Shoarma, een paar Durums met behoorlijk wat variërende inhoud en diverse Turkse pizza's.
Geen verkeerde bestelling, onze gastheer heeft overigens een goed gevoel voor humor, en vraagt mij na het oplezen van de bestelling of dit alles is. Ik zeg dat hij onze dag helemaal goed maakt met wat extra sausjes. We moeten wat langer wachten, maar als compenstatie krijgen we een drankje van het huis. Op ons verzoek van een heerlijk biertje twijfelt de beste man geen moment en een minuut later staan er drie koude rakkers uit heb aangrenzende cafe op tafel. Maar dan nu natuurlijk hetgene waar het om gaat.. Hier kan ik kort over zijn. Aan saus geen gebrek, ik heb nog nooit zo'n hoge saustoren op tafel gezien. Niet alleen de kwantiteit, maar ook de kwaliteit is dik in orde. Deze heren hebben er een vaste klant bij, de volgende keer ga ik voor deze schotel.

dinsdag, november 06, 2007

Michael Bublé en De Veehandel


Restaurant De Veehandel, Lange Lobroekstraat 61, Antwerpen
Eten/Drinken: Cijfer 8/8
Bediening:
Sfeer: Klassiek
Prijs: Niet goedkoop, wel lekker




Beschrijving:

Een half jaar geleden heb ik van mijn Lief concertkaartjes cadeau gekregen voor één van mijn favoriete artiesten: Michael Bublé. En na lang wachten was het gisteren dan zover; Michael Bublé live in concert in Het Sportpaleis te Antwerpen. Lekker een middagje vrij genomen zodat we op tijd naar Antwerpen konden vertrekken, je weet immers maar nooit met het spits verkeer. Anderzijds zou het natuurlijk ook een excuus kunnen zijn om weer eens lekker te gaan eten in het Antwerps ‘Meat District’ nabij Het Sportpaleis. Immers, met de huidige Sonja Bakker lifestyle heb je zo af en toe wel eens behoefte aan een fatsoenlijk stuk vleeSCH. Anyway, ik had al heel lang een restaurantje op mijn verlanglijst staan: De Veehandel. Net als Den Abattoir (twee deuren verderop) recht tegenover het slachthuis, dus dicht bij de bron zullen we maar zeggen. Het feit dat men hier een shuttle dienst biedt - dat wil zeggen je parkeert je auto voor de deur, eet een lekker hapje en laat je vervolgens door een bus bij Het Sportpaleis afzetten én later weer ophalen – bleek overigens een welkome ‘pré’ voor mijn toch al aanwezige wens om hier eens te gaan eten. En aldus geschiedde….
Rond de klok van Zes arriveren wij bij De Veehandel. Twee of drie tafeltjes zijn reeds bezet dus we zijn in elk geval niet de eerste. Binnen een half uur na onze komst zit het restaurant overigens ram- en ramvol en ook hier zie ik weer diverse mensen die dezelfde wens hadden als ik, teleurgesteld de zaak verlaten. Helaas, geen plek. Hetzelfde schouwspel voltrok zich ook bij mijn bezoek aan Den Abattoir enige tijd terug. Goed, wat eten we vandaag? VleeSCH natuurlijk. Onder het mom van “Hoe kun je anders op een goede manier restaurants vergelijken” zal het voor u allang geen verrassing meer zijn dat ik voor het bekende recept ga: Filet Pure Béarnaise met frieten en salade. Als aperitiefhapje nemen wij een portie “Ribbekes”. Dit blijken heerlijke, haast krokant geroosterde spare ribbetjes te zijn die vergezeld worden van een zoet/pittige chilisaus. Lekkere combi! Omdat in de afgelopen weken van al dat geportioneer mijn maag toch wel wat verkleind is heb ik na een paar van die ribbekes al het gevoel dat ik voldoende gegeten heb. En wat nu voor mij juist de kracht achter het Sonja Bakkeren is, is dat je op dat moment ook moet stoppen met eten. Ja, maar nu even niet! Het eten moet immers nog beginnen. Een perfect uitziende ossenhaas van minstens 300gr. wordt geserveerd. Deze blijkt ook uitstekend gebakken. En de smaak? Meer dan in orde. Ze gebruiken hier overigens Limousin vlees, van een specifiek Frans koeienras uit het midden van Frankrijk. Een zeer positieve bijkomstigheid is dat deze chef van wanten weet met zijn sauzen. Een perfect zachte, luchtige béarnaise en een prachtige stijve maar toch lichte mayonaise die beiden echt uitstekend smaken. We hebben een en ander weggespoeld met een flaske rode Bourgogne van het inmiddels bekende huis Louis Latour. Man wat een feest na een paar weken hongerlijden (met zo af ten toe een lichte zonde natuurlijk, haha). Natuurlijk ben ik me ervan bewust dat dit soort festijnen nu juist de oorzaak zijn van de noodzaak voor mij om te Bakkeren, maar zo af en toe moet dit toch kunnen? Een nagerecht zit er ook echt niet meer in, dat moge duidelijk zijn. Nee hoor, koffie volstaat.
Na het voldoen van de rekening staan we nog lekker buiten een sigaretje te roken als de bus er al aankomt. Deze brengt ons netjes tot voor de ingang van Het Sportpaleis, alwaar een enorme mensenmassa probeert om binnen te komen. We voegen ons er maar tussen, go with the flow en hup, voordat we het weten zijn we binnen. Jasje weggehangen, plaatsje opgezocht, laat het feest maar beginnen! Het voorprogramma bestaat uit Naturally 7, een groep heren uit New York die dingen kunnen met hun stem die ik nooit voor mogelijk had gehouden. Van drummen tot electrische gitaren, alles met de stembandjes. Hilarisch gewoon. De hoofdact van vanavond, de reden eigenlijk dat we uberhaubt de deur uit zijn gegaan, is in één woord samen te vatten: fantastisch! Wát een stem, wát een grapjas, wát een band. Alles echt helemaal top. Entertainment van de bovenste plank. Smaken verschillen natuurlijk, maar ik heb hier echt enorm van genoten. Een hele dikke zoen voor mijn Lief van wie ik de kaartjes cadeau heb gekregen! Bedankt voor de top avond.

Giro d'Italia..... La Dolce Vita

Restaurant La Dolce Vita, Kanaalstraat 1a, Son
Eten/Drinken: Cijfer 8/10
Bediening: Hectisch (italiaans!) maar wel professioneel
Sfeer: Modern mediterraan, strak ingericht.
Prijs: Goed in verhouding met de (hoge) kwaliteit.



Beschrijving:
Giro d’Italia, een flink een rondje fietsen door Italie. Daar gaat het in dit verhaal echter niet over. We gaan niet fietsen, maar drinken. De Giro d’Italia is namelijk ook een jaarlijkse wijnproeverij bij de grootste importeur van Italiaanse wijnen in België,
Licata Vini te Diepenbeek (nabij Hasselt). Ondanks het feit dat het niet op de fiets is, maken we toch een rondje door Italie. Je kunt hier namelijk zo’n 300 verschillende wijnen proeven uit alle Italiaanse wijngebieden. Op zondag 21 oktober arriveren wij met een zes personen tellend gezelschap rond 13.30u in Diepenbeek. Ons rondje begint met Prosecco’s en Spumante’s en voert ons via 27 tafels onder andere door Toscane, Piemonte, Sicilie en Lombardia. Het zou te ver gaan om alle proefervaringen hier te beschrijven, dus ik zal mij beperken tot de vermelding dat Italie veel te bieden heeft op wijngebied. Wat opvalt is dat de wijnen over het algemeen jong gedronken worden. Veel ‘bewaarwijnen’ vind je niet, en als je er toch een paar tegenkomt dan blijken deze dermate duur, dat de lol je gauw vergaat. Maar na het proeven van diverse Montepulciano’s, Brunello’s, Montalcino’s en Barolo’s kan met zekerheid gesteld worden dat er absoluut topspul uit het land van de laars komt.
Tussen het proeven van de wijnen door lopen we ook nog even langs het rijkelijk met kazen, worsten en hammen gevulde buffet. Vooral het brood met witte truffelolie vind gretig aftrek bij ons gezelschap, want wordt meerdere keren (door onszelf) aangevuld. Wat een genot!
Als we aan het einde van de proefronde zijn, vullen we – onder het genot van een bakkie ristretto – onze bestellijsten in. En als om 18.00u de proeverij ten einde is, staan buiten de mannen van
Superbob klaar om ons veilig naar huis te brengen. Nou ja, naar huis; de dag zal nog afgesloten worden met een diner bij restaurant La Dolce Vita in Son en Breugel. Een in de wijde omgeving als zeer goed bekendstaand restaurant. Jemig, er is hier flink verbouwd sinds ik hier voor het laatst geweest ben. Maargoed dat is dan ook een jaartje of zes, zeven geleden. Onze tafel staat al klaar, we kunnen direct plaatsnemen. Sommigen van ons gezelschap zijn redelijk bekend met deze zaak dus een menukaart krijgen we nooit te zien. Er worden wat zaken besproken die we lekker vinden, en op basis hiervan wordt een menu samengesteld. We beginnen met een klassieker: Ravioli met wat zoute boter en verse truffel. Een genot. Perfecte versgemaakte deegkussentjes en de goddelijke smaak van truffel stemmen mij gelukkig. Hierna volgen twee zeetongfilets met spaghetti, knoflook en peperoncino. Pittig en vol smaak. Als derde gerecht genieten we van een lamsrackje vergezeld van linguini met truffel en ganzenlever. Leek mij op het eerste gezicht gewaagd, maar blijkt een briljante combi. Bij de verschillende gerechten drinken we wederom fantastische wijnen, waaronder een magnum fles Caia Rossa, die één van de heren vanmiddag zelf op de proeverij heeft gekocht. Gelukkig vind de eigenaar van La Dolce Vita dat geen probleem. Inmiddels is de avond al ver gevorderd en omdat er de volgende ochtend toch weer gewerkt moet worden, maken we een eind aan deze letterlijk smaakvolle dag. Het is niet echt een Sonja Bakker dag geweest, maarja, het was wel fantastisch!

zondag, oktober 28, 2007

Sneak preview...I

Nee, helaas nog geen nieuwe foto's gemaakt... Maar het volledig vernieuwde Restaurant van Dijk is een bezoek meer dan waard. Nog een beetje schilderen en timmeren en dan is dit gezelligheidsparadijs helemaal af. De ondernemende horeca familie van Dijk bruist van de nieuwe ideeën. Nog veel concepten, echter de prachtige en benodigde faciliteiten bieden alle mogelijkheden. Van dijk heeft natuurlijk al jaren patent op het mooiste stekje van de vismarkt. Dit hebben ze dan nu ook helemaal waar gemaakt. Ik zal er binnenkort een uitgebreid artikel overschrijven. Maar dat pas nadat we het hele concept volledig hebben getest !

Beste Eetclub.com Goldmembers, You've got mail! Van Dijk geeft ons de gelegenheid om een van zijn concepten te proberen, een beter testpanel kan je natuurlijk niet hebben :). Heb je geen mail ontvangen en denk je wel te behoren tot de exclusieve Eetclub.com Goldmembers, mail dan direct!!

maandag, oktober 15, 2007

I am the great Quornholio

Wees niet bang, ik ga het hier niet hebben over de legendarische scene uit 'Beavis & Butthead'. En evenmin zal ik trachten om een collega redacteur aan te zetten tot minstens net zo hilarische imitaties. Vandaag zal ik wat schrijven over een voor mij compleet nieuwe eet ervaring: Vegetarisch VleeSCH!

Ziet u, ook ik ben kort geleden gevallen voor de charmes van Sonja. Sonja Bakker, welteverstaan. De donkere dagen komen er immers weer aan en ik moest tot mijn spijt constateren dat ik niet meer in mijn smoking paste. Daar waar ik mij altijd enorm heb afgezet tegen het afwegen van eten en niet in de laatste plaats van vleeSCH (75 gram kom op! Dat deed ik voorheen op mijn boterham!), daar kan ik nu zeggen dat het eigenlijk allemaal best wel meevalt. De eerste 3 kilootjes zijn eraf en dat was dan ook nodig.

Vanavond stond een vleesvervanger op het menu. Enigszins sceptisch heb ik afgelopen zaterdag dus een verpakking "Quorn Steak met peper" tussen de boodschappen in mijn winkelwagentje verstopt. Bang om bekenden tegen te komen in de supermarkt denk ik. Verder vandaag de dagelijkse aardappels (nog zo'n Sonja Bakker ding wat ik niet gewend was!) en andijvie erbij. En wat doe je als je aardappels en andijvie tegelijk moet eten? Juist! Daar maak je stamppot van. Tijdens het bakken van mijn vegetarische creatie ruikt het eigenlijk al verrassend lekker in de keuken. Dat geeft goede hoop. Als alles op het bord ligt ziet het er ook gewoon smakelijk uit. "Maar het is vegetarisch!" zegt het duiveltje op mijn schouder. "Niet aan denken, 't is vast erg lekker" roept het engeltje er bovenuit. Vol verwachting klopt mijn hart; ik ga beginnen met eten. De verhoudingen van de stamppot zijn wat anders dan gewoonlijk, maar daar smaakt 'ie zeker niet minder om. En mijn Quorn? Ik begin met een heel klein hapje. Hm, smaakt niet verkeerd eigenlijk. De textuur lijkt in de verste verte niet op vlees (goedkope diepvrieshamburgers uitgezonderd), maar dit valt absoluut niet tegen! De smaak is prima. Je moet alleen niet verwachten dat het naar vlees smaakt. Zou ook onzin zijn natuurlijk, dit spul is immers gemaakt voor vegetariërs. Het 'peper' gedeelte mis ik een beetje maar ik ben natuurlijk niet te beroerd om zelf even de molen erbij te pakken. Ik had nooit verwacht dit ooit nog eens te zeggen, maar ik zou het absoluut niet vervelend vinden om dit regelmatig te eten (10 jaar lang één keer per jaar is ook regelmatig natuurlijk). Nee serieus, dit spul is gewoon heel goed te eten en absoluut voor herhaling vatbaar.

donderdag, oktober 04, 2007

Donkere dagen...Deel II, Super Stoofschotel !

Als het goed is dan hebben jullie inmiddels geweldig genoten van een heerlijke uiensoep. Nee? Wat doe je hier dan? Ga die uien snijden en maak die soep! Heb je deze soep wel al gemaakt dan heb ik nu het volgende goddelijk donkere dagen recept. Het is iets meer werk, maar het resultaat mag er dan ook zijn. Dit is voor de eetclub een van de favorieten bij gezelschappen van meer dan 8 personen. Lekker makkelijk, alles voorbereiden en hoeft alleen nog even in de oven. De onderstaande boodschappenlijst is voor 4 goede eters. Vergis je niet, het lijkt relatief weinig na bereiding, maar het is een machtig goedje. Ok, we gaan naar de supermarkt en kopen;
  • 3 flesjes donkere (dubbel) trappist naar keuze
  • Slagroom (500ml)
  • Zure room (250ml)
  • Eieren (2) maar meestal verpakt per 6 ;)
  • Rol lekkere roomboter
Dan gaan we naar de slager voor het vlees, hier zijn er een aantal mogelijkheden. Afhankelijk van budget en smaak kies je voor runderlenden tot ossehaaspuntjes. Ik hoef jullie niet uit te leggen dan de lenden beduidend langer op het vuur moeten dan de ossehaaspuntjes. Welk vlees je ook kiest, neem voor 4 personen 750 gr. Hup, actie in dat lijf en op naar de groenteboer met de volgende lijst;
  • 1 flinke prei (we gebruiken straks alleen het wit, dus veel wit en weinig groen)
  • verse knoflook
  • tijm
  • peterselie
  • Bosje bosui
  • twee doosjes champignons
  • 800 gr lekkere aardappelen (rode zijn een leuke variatie)
Nu naar huis en piepers jassen, in kleine blokjes, dan zijn ze sneller gaar, en we gaan ze toch pureren. Piepers met wat zout op het vuur in een ruime pan. Zoek een flinke braadpan en braad het vlees even lekker aan. Voeg nu de in ringen gesneden prie (alleen het witte gedeelte) en de geperste knoflook toe en roerbak dit tot de prei mooi glazig is.
Als het goed is dan zijn de aardappelen nu gaar en kunnen we de volgende ingrediënten toevoegen; minimaal 150gr geraspte parmazaan, beker slagroom, geperste knof, klomp roomboter en wat zure room. Prakken maar totdat er een erg romige puree ontstaat. Zet de oven maar alvast aan op 210c.
Terug naar het vlees, de prei is nu mooi glazig en nu kunnen de in plakjes gesneden champignons,de bosui, wat tijm blaadjes en peterselie erbij en dit blussen we af met twee flesjes trappist (Het derde flesje schenk je in een mooi glas en drink je op terwijl je naar het pruttelen kijkt).
Na een halfuur gaat er nog een beker slagroom bij, na het omroeren zeven we dit en scheiden het vlees en groente van de saus. Deze saus gieten we in een ruime pan en laten we inkoken totdat er een lekker dikke jus ontstaat. En met dik bedoel ik ook dik. Even proeven en op smaak brengen met PeZo. Het vlees kan je verdelen over 4 ovenschaaltjes. Hierover gieten we wat van de heerlijk jus en dit dekken we af met de aardappelpuree. Mooi plakje bladerdeeg er overheen, even aandrukken aan randen met een vork en insmeren met een geklopt ei. Deze prachtige pies gaan in de oven totdat het bladerdeeg mooi bruin en krokant is. Smullen maar!

woensdag, september 26, 2007

Donkere dagen... Verse Uiensoep!!

De dagen worden al weer korter en de temperatuur zal de komende tijd alleen maar omlaag gaan. Het is dus weer tijd voor winterkost. In de serie "eenvoudige doch heerlijke winterkost" heb ik vandaag het volgende recept voor een pan overheerlijke verse uiensoep.
Dit gerecht kost je maximaal 10 minuten voorbereiding en moet ongeveer een goed halfuur op het vuur. De meeste tijd gaat zitten in het snijden van de gigantische benodigde hoeveelheid uien. Wat heb je voor 3/4 personen nodig;

  • 1 kg. Uien (maakt niet welke, maar verschillende soorten maakt het extra lekker)
  • Tijm (Verse blaadjes zonder stokjes, maar gedroogd kan ook)
  • 1 laurierblad
  • Een paar tenen knoflook
  • 1,3 Liter runderbouillon (kan gewoon met blokjes)
  • Mooi blok gruyere kaas (of geraspt)
  • 1 Stokbrood
En dat is alles. Ik ga er dan vanuit dat iedereen wel peper, zout, olijfolie en boter in huis heeft. Ok, snijden maar, alle uien snijden we in ringen, niet te smal. De knoflook in fijne plakjes. Dit gaat in een ruime pan met het laurierblad, handjevol tijm, een flinke scheut olijfolie en klont (room)boter. Dit alles zetten we op een zo laag mogelijk vuur en laten we met het deksel erop 15/20 min. stoven, regelmatig roeren en zorgen dat ze nog niet bruin worden. Deze tijd kunnen benutten voor het maken van de bouillon.
Nu verplaatsen we de uien naar een pit met maximaal gas en bakken we ze, al roerende, heerlijk goudbruin. Dit maakt de uien heerlijk zoet. Nu kan de bouillon erbij en kan de soep terug op het lage vuur. Een minuut of 20 laten pruttelen, gelijktijdig de grill van de over voorverwarmen en de kaas eventueel raspen. Pak 4 ruime ovenvaste soepkoppen en scheur stukken van het stokbrood met de diameter van de soepkop. De stukken stokbrood vetten we even in met wat olijfolie zodat ze straks lekker krokant worden onder de grill. Ok, allmost there!. De soep met de uien verdelen over de kommen, brood laten drijven op de soep, een flinke portie geraspte kaas eroverheen en hop in onder de grill. Zodra de kaas gesmolten is en bijna bruin is het smullen geblazen. Geniet en pas op, Heet!!

zaterdag, september 22, 2007

Wijntje?

Wijntje? Dat is misschien in dit geval een lichte understatement. De verhalen over deze , naar verluid, topwijn stapelen zich steeds vaker op. Krachttermen zoals; "Orgasme op de tong, Goddelijk, Uniek en Duur" vallen vaak als dit kleine gebied ter sprake komt. Ik moet bekennen dat ik deze wijn nog nooit heb gedronken. (Uitnodigingen voor proeven en natuurlijk het opdrinken van deze wijn zijn dan ook zeer welkom!).

Wat maakt in theorie deze wijn dan zo speciaal?
Laten we starten met het feit dat deze wijn zijn herkomst heeft in de Bourgogne, op precies te zijn, de Cotes Nuits. Dit is tenslotte toch het beste begin en de basis van een goede rode wijn. Vergeef mij mijn traditionele insteek, maar ik sta wel open voor vergelijkbare alternatieven uit de "nieuwe" wijnlanden, ik heb ze echter nog nooit kunnen vinden. De onderstaande snap geeft een mooie beschrijving van hoe de beleving van dit "merk" vorm word gegeven.

"Het is mogelijk om bij voorinschrijving en tegen betaling van ongeveer 10.000 euro een kistje van twaalf flessen te kopen. Tussen die twaalf flessen bevindt zich één fles wijn die de naam van de wijngaard La Romanée-Conti draagt. De andere elf flessen bevatten wijn van hetzelfde Domaine Romanée Conti maar zijn niet afkomstig uit de gelijknamige wijngaard maar uit bovengenoemde wijngaarden (behalve Le Montrachet). Van La Romanée Conti worden jaarlijks maximaal 450 kistjes geproduceerd. Op wijnveilingen worden tegenwoordig prijzen tot boven 5000 euro geboden voor één fles La Romanée-Conti. Zo werden in oktober 2006 twee flessen Romanée-Conti van het jaar 1986, afkomstig uit de collectie van president Jacques Chirac, verkocht voor 5000 euro per fles."

Ja, ook ik heb mijn bedenkingen bij de, naar mijn mening, bewust gecreëerde schaarste van deze Bourgogne wijnen en de daarbij behorende prijs.
Laten we maar zeggen "It's all about marketing".

Goed, terug naar de Conti. De wijngaard is nog geen twee hectare groot en de druiven worden geteeld op volledig biologische wijze, maar wat maakt de wijn dan zo speciaal? Is het de grondsamenstelling, het vinificatie proces, de druivensoort , de schaarste of het imago?

Wie het weet mag het zeggen. Tot het moment dat ik deze, schijnbare, goddelijke nectar heb mogen proeven lijkt het mij een van de beste marketing campagnes ter wereld.

dinsdag, september 18, 2007

Port.. het vervolg (deel 2)

Bij het zoeken naar info over Port ben ik het volgende overzicht tegen gekomen wat ik jullie niet wilde onthouden.
Enkel wijn die in het herkomstgebied Douro wordt geproduceerd, met inachtneming van de bereidings- en rijpingsnornen, én die onderworpen wordt aan de rigoureuze controle van het Instituto do Vinho do Porto, mag het predikaat Vinho do Porto dragen. In de praktijk is er overigens niet één type Port maar zijn er verscheidene types.
Witte Port
Deze Port wordt op basis van uitsluitend witte druiven bereid, volgens een proces dat veel lijkt op dat van rode Port. De zoetheid varieert van de zeer zoete Lágrima, via de zoete Doces, halfdroge Meio Secos en droge Secos tot de zeer droge Extra Secos. Het alcoholgehalte van deze wijnen schommelt tussen de 19% vol. en 22% vol. Er bestaat ook nog een categorie witte Port die Leve Seco oftewel Light Dry genoemd wordt. Behalve dat hij vrij droog is hezit hij een alcoholgehalte van slechts 16,5%. Voor de productie van witte Port worden de volgende druivensoorten gebruikt: Malvasia Fina, Viosinho, Donzelinho. Gouveio, Codega en Rabigato.
Rode Port Binnen de rode portfamilie zijn rwee hoofdgroepen te onderscheiden: wijnen zonder oogstjaar, zoals Ruby, Tawny, 10 jaar, 20 jaar, 30 jaar of meer dan 40 jaar oud, en wijnen rnet oogstjaar, zoals Vintage, LBV en Colheita.
Rode Port
Rode Ports worden samengesteld uit verschillende druivensoorten, met name Tinta Amarela, Tinta Barroca, Tinta Roriz, Touriga Francesa, Touriga Nacional en Tinto Cão.
Port zonder oogstjaar.
Deze wijnen danken hun oorspronkelijkheid aan de verfijnde assemblage van diverse basiswijnen. Het zijn geen eenvoudige wijnen maar kunstwerken die uit soms wel vijftien bestanddelen zijn samengesteld. Hun bouquet en harmonie krijgen ze middels een gecontroleerde oxydatie tijdens de rijping in het vat. Ruby is een assemblage die vanwege zijn robijnrode kleur genoemd werd naar de edelsteen met deze naam. Het is een jonge rode Port, vol en fruitig, die wordt samengesteld uit basiswijnen van verschillende oogsten. Vintage Character is het resultaat van een assemblage van superieure jonge Portwijnen met een gemiddelde leeftijd van drie tot vier jaar. Kenmerkend zijn een complexe structuur, volheid en een intense fruitigheid. Tawny staat voor geassembleerde wijnen rnet opvoeding in eikenhouten vaten. Het rijpingsproces verloopt sneller dan dat van een Ruby. Door oxydatie krijgt deze wijn een oranje, tanige kleur. Standaard Tawny is een elegante en verfijnde wijn met een leeftijd van drie jaar. Tawny met ouderdomsindicaties zoals 10 Years, 20 Years, 30 Years of Over 40 Years, worden geassembleerd uit wijnen van verschillende oogstjaren en opgevoed in houten vaten. De gemiddelde leeftijd wordt aangegeven op het hoofdetiket, het jaar van botteling op het hoofd-- of het rugetiket. Door de lange rijping op hout krijgt Tawny met ouderdomsindicatie een complex en uitgesproken aroma, frisheid en verfijning.
Ports met oogstjaar

Bij deze groep wordt onderscheid gemaakt tussen oxydatief in hout gerijpte Portwijnen en wijnen die na een relatief korte periode hout verder rijpen in de fles.
Vintage.

Wanneer een wijn van een bepaald jaar als uitzonderlijk wordt beschouwd en als zodanig de goedkeuring van het Instituto do Vinho do Porto draagt, dan kan een producent besluiten deze wijn intact te laten, zonder versnijding met wijnen uit andere jaren. Na twee jaar houtrijping wordt deze wijn gebotteld en rijpt dan langzaam verder, ver van licht en lucht. Geleidelijk krijgt hij een steeds fraaiere kwaliteit en ontwikkelt hij onder invloed van het reductieproces in de fles zijn bouquet. Het etiket van een Vintage moet behalve het oogstjaar ook het jaar van botteling vermelden.
Tot de Vintage-groep behoren ook de zogenaamde Single Quinta Vintages, wijnen die gemaakt worden op basis van druiven uit slechts één wijngoed of quinta. Aan dat wijngoed ontlenen ze dan hun naam. Hoewel Vintages na de botteling al gedronken kunnen worden, zijn ze voorbestemd om verder te rijpen in de fles. Na verloop van tijd ontwikkelt een Vintage bezinksel. Daarom is het nodig hem voor het serveren te decanteren. Aan het begin van de flesrijping is de kleur vol en intens, het arorna complex: fruitig en floraal. De smaak combineert de astringentie van tannine met buitengewone concentratie en lengte. Vervolgens zal de wijn van kleur veranderen en, naarmate hij ouder wordt, een buitengewone harmonie en complexiteit gaan vertonen.
Late Bottled Vintage

Wijn van hoge kwaliteit, afkomstig uit het jaar dat op het etiket staat aangegeven. Alvorens gebotteld te worden rijpt deze wijn tussen de vier en zes jaar op hout, een rijpingsproces dat in vergelijking rnet de Vintage een grotere kleurontwikkeling veroorzaakt. Het is een intens gekleurde, tanninerijke wijn met een jeugdig maar toegankelijk karakter. In zijn bouquet heeft hij een licht oxydatieve component als gevolg van de houtrijping.
Colheita

Port van een enkel oogstjaar dat verplicht staat aangegeven op het etiket. Colheita's zijn oude wijnen die lang op hout rijpen en pas gebotteld worden wanneer ze op de markt komen. Ze rijpen tenminste zeven jaar, wat ze een lichte kleur geeft en een complexe, zachte smaak met kruidigheid en impressies van gedroogde vruchten.

Port.. het vervolg

Naar aanleiding van de anekdote over Port, in de onderstaande recensie, ben ik toch even verder gaan zoeken. Een eenduidige verklaring en onderbouwing van dit verhaal is niet helemaal te vinden. Zeker, het klopt dat de toevoeging van extra alcohol, in de vorm van een soort brandewijn, de houdbaarheid tijdens lange reizen verlengde. Echter dateert dit procedé ver terug voor de periode dat Port in Engeland haar naam en faam verwierf. Hiervoor moeten we terug naar het begin van de 15de eeuw, de tijden dat de Portugezen die wereldzeeën domineerden en verre ontdekkingsreizen vrijwel altijd hun oorsprong vonden in Portugal.

Het feit dat sinds de 17de eeuw, waar er een import verdrag tussen Portugal en Engeland is gesloten, de import van Port de voorrang genoot boven de Franse wijnen klopt wel. Ik denk dat de combinatie van deze feiten de onderstaande anekdote heeft gevormd. Het is de combinatie van het verhaal, de verteller, het moment en de natuurlijk Port die het toch toch een mooi verhaal maakt.

maandag, september 10, 2007

Heerlijk lunchen in "Ons Kabinet"

Restaurant Ons Kabinet, kampdijklaan 76, 5263 CK, Vught, tel:073 657 17 10
Eten/Drinken: 9/9
Bediening: Ongedwongen doch correct en verstand van zaken
Sfeer: Redelijk klassiek, echter toch gezellig, mooie kunst
Prijs: Aan de bovenkant van de markt

Beschrijving
: Er zijn zo van die momenten die niet vaak genoeg voorkomen. De telefoon; "Ga je mee lunchen? Bij Ons Kabinet in Vught ofzo?". Daar zeg je geen nee tegen, daarbij ook nog eens geluk dat ik zelf niet hoeft te rijden. Bij aankomst nemen we plaats in de heerlijke fauteuils om even eerst een drankje te doen. We worden begroet door de eigenaar Cees, ik voel me meteen welkom. Het interieur is licht klassiek te noemen, echter de mooie kunst aan de muren maakt het toch een vrolijk geheel. De kaart laat je meteen vermoeden dat je hier heerlijk moet kunnen eten. Er zijn een viertal tafels bezet wat nog voldoende mogelijkheid biedt om met wat privacy te kunnen lunchen en praten. Aangezien ik geen gastheer ben, laat ik de menu en wijn keuze aan hem. Het resultaat is een terrine van ganzenlever vooraf en een runderentrecote als hoofd. Dit laatste gerecht geeft nog wat verwarring, aangezien wij de runderentrecote bestellen met de truffelsaus van het standaard kalfsentrecote gerecht. Echter is dit misverstand van korte duur, waarbij Cees direct zorg draagt voor het juiste gerecht. Dit alles zonder morren, zoals het hoort, ik voel me een echte gast.

Voor bij het voorgerecht vragen we om advies voor de wijnkeuze. Mijn voorkeur gaat altijd uit naar een wat zoetere wijn bij gans. We komen uiteindelijk uit op een Oostenrijks fris zoete wijn. Bij het proeven merk ik direct dat dit een heerlijk combinatie gaat worden. Om deze wijn niet te vergeten maak ik nog een notitie van het huis en de wijn. Echter een te enthousiaste poging om mijn inbox op te schonen heeft deze notitie laten verdampen. Ach, een goed excuus om nog eens terug te gaan. De gerechten zijn heerlijk, de sfeer is gezellig en de businessplannen vliegen over tafel. Na de super malse entrecote besluiten we toch nog even naar de kaas te kijken. Zoals het hoort heeft Ons kabinet een mooie trolley vol met heerlijke kazen, die Cees voor het gemak maar aan tafel laat staan mochten we nog een extra stukje willen. Dit alles natuurlijk met een heerlijk glaasje Port.

Wat het verblijf extra leuk maakt zijn de anekdotes van Cees, waarvan ik er u een niet wil onthouden. Dat port uit portugal komt ligt redelijk voor de hand, echter waarom bevat port nu meer alcohol dan wijn? Een, achteraf, plausibele verklaring is dat lang lang geleden de Engelsen dol waren op Portugese wijn, echter de duur van het transport zorgen ervoor dat de wijn vaker slecht dan goed in Engeland arriveerde. Door het toevoegen van de extra alcohol was dit probleem verledentijd, echter konden de Engelse er bij aankomst natuurlijk niet vanaf blijven en werden verliefd op manier waarop wij, tot op de dag van vandaag, nog de port drinken. Waar of niet, verhalen over spijzen en dranken zijn altijd leuk.
Beste gastheer en natuurlijk Cees en brigade; Bedankt voor de heerlijke en gezellige lunch !

donderdag, juli 05, 2007

Put your hands up !!!

Tantra/Loft, 13 Rue du Docteur Monod , Cannes (FR), tel:+334 9339 4039
Eten/Drinken
: Cijfer 8/9,5
Bediening: Gewoon goed, always good looking, nooit aanwezig, echter altijd beschikbaar en zeker in voor een feestje.
Sfeer: Hip restaurant met een overgang naar een bijna decadente club
Prijs
: vanaf 150,-- p.p. (lees volgende recensie..)

Beschrijving: De Tantra en Loft zijn eigenlijk twee verschillende zaken, echter toch ook weer hetzelfde. Beide zaken zitten op hetzelfde adres en hebben dezelfde eigenaren. Deze tweeling hebben de zaakjes goed voor elkaar. Deze twee tenten hebben eigenlijk maar één verschil, bij de Loft kan je niet eten. Buiten het seizoen (1 Juli-30 Augustus) is de Loft eigenlijk nooit open, behoudens de weekeinden dat er druk bezochte festivals of beurzen zijn. In het begin en einde van het seizoen is de Loft overigens alleen op vrijdag en zaterdag geopend. Tot zover het Cannes VVV informatie bulletin.

Ik reserveer een tafel voor vijf personen, op een donderdagavond, bij de Tantra. Ik weet niet of het mijn perceptie is, maar bij het reserveren van een tafel (waar dan ook) geef ik alleen mijn voornaam, ook bij het doorvragen van diegene die de telefoon aanneemt, hou ik voet bij stuk en zeg dat mijn voornaam voldoet. Tot mijn plezier geeft dit vaak het gewenste effect. Zelfs bij het 10-Jarig bestaan van de Loft kwam er plotseling een tafel vrij. Image is everything :P zullen we maar zeggen..

Ook deze avond worden wij ontvangen met alle egards, we krijgen een top tafel in het midden van de zaak. Goed, terug naar de dag van vandaag. Het eten in de Tantra is gewoon goed. Ik laat het voorgerecht schieten en neem alleen de Sushi/Sashimi schotel als hoofdgerecht. Gelukkig heb ik achteraf hier geen voorgerecht bij genomen. Wat een schotel! Minimaal 16 prachtige stukjes vis en rijst vallen mij ten deel.Niet alleen een genot voor het oog, maar zeer zeker ook voor de mond. In een woord: TOP.

Hoe goed het eten dan ook mag zijn, hier zijn we niet voor gekomen...
We willen feesten, en een feest krijgen wij. Het beschrijven van de muziek is niet mijn ding. Wat ik je wel kan vertellen is dan één van mijn beste vrienden de diverse plaatjes een stuk beter aan elkaar kan draaien dan de hier werkende DJ. Mijn god, wat een bagger! Echter mag dit de pret niet drukken. Wij feesten vrolijk verder op de beukende beats. . Alles vergeven en vergeten, de Tantra/Loft is en blijft een tent waar je geweest moet zijn tijdens een bezoek aan Cannes ! Ik heb in in ieder geval geweldig genoten

Party time !



PS. Nog even een opmerking ten aanzien van het bovenstaande telefoonnummer. Op dit nummer neemt er bijna nooit iemand op. Ik heb nog ergens een mobiel nummer, zodra ik dat heb gevonden zal ik het vermelden (Ilse?).

zondag, juni 24, 2007

'Een goe stukske vlees'

Den Abattoir, Lange Lobroekstraat 65, Antwerpen (B)

Eten/Drinken: 9/8
Bediening: Eenvoudig maar goed
Sfeer: Druk en gezellig
Prijs: In zeer goede verhouding met de kwaliteit

Beschrijving: Een hap eten en een filmpje pakken in Antwerpen; het begint zo langzamerhand een traditie te worden. Via internet verdiep je je dan ook steeds vaker in hetgeen Antwerpen op culinair gebied te bieden heeft. Zo is het gebied rondom het stedelijk Abattoir (slachthuis) een behoorlijk aantal onvervalste vleesrestaurants rijk. Echt wat voor mij dus!
Het slachthuis is gelegen aan de Lange Lobroekstraat en recht daartegenover kun je restaurant Den Abattoir vinden. Een kleine maar mooie zaak, de tafeltjes wel wat dicht op elkaar maar er hangt een gezellige sfeer. Ik heb hier wel eens eerder voor de deur gestaan maar toen was de zaak nog niet open (vanaf 18u) en het korte gesprek destijds met de bediening die buiten stond te roken (dat moet nu eenmaal in Belgique) leerde mij dat het sowieso weinig zin heeft om hier zonder reservering naartoe te gaan. Voor zaterdag had ik een afspraak staan dus vrijdag op de valreep nog even gebeld naar
Den Abattoir om te zien of we terecht kunnen.

Moeilijk moeilijk moeilijk, maar na wat gereken kunnen we om 18u direct een tafeltje krijgen, maar dat moeten we wel voor 20u verlaten. Nou, dat komt goed uit wat ik heb om 20.15u gereserveerd voor de 3e film met het grote groene monster Shrek. We komen om ongeveer 17.45u aan om tot de ontdekking te komen dat we niet eens de eerste gasten zijn. We kunnen direct aan tafel. Brood, vleessalade en boter staan al voor ons klaar. Het brood blijkt net vers gebakken en is het donkerste volkoren dat ik ooit gezien heb, heerlijk! Twee "Stellakes van 't vat" als aperitief genietend, kunnen we een blik op de kaart werpen en dat leert mij dat dit restaurant met recht een vleesrestaurant genoemd mag worden. Cote a l'Os, Zesrib, Filet Pure, verzin het maar en staat daar op de kaart. En in serieuze gewichten ook.

Het mooie is verder dat achter elke vleessoort niet alleen de prijs, maar ook de prijs per ons bovenop het standaardgewicht vermeld staat. Wij gaan -hoe kan het ook anders- voor de Filet Pure (standaard 3 ons) met een extra onsje erbij, Bearnaise, Fritten en Sla. Jaja, dat is weer eens wat anders dan de 75 gram van Sonja! Het bedienend personeel maakt het vervolgens bij mij helemaal goed, want voordat het vlees bereid wordt, wordt het op een schaal aan ons ter goedkeuring gepresenteerd. Met de melding dat ze ietsje groter zijn uitgevallen; het basis stuk was 850 gram, wat uiteraard in tweeën gedeeld is. Wát een enorme stukken vlees zeg! We geven snel onze goedkeuring voordat we ons bedenken haha! Een mooie fles witte Bordeaux Grand Cru Classé moet voldoende body hebben om bij deze spijzen te drinken.
We kiezen bewust voor wit omdat mijn disgenoot en ik allebei wat rozig worden van rode wijn bij het eten. En we moeten tenslotte nog een film bekijken. Ongelooflijk wat is die wijn lekker zeg. Bij het rond laten gaan in de mond mooi vet, fruitig en rond, en een prachtige droge afdronk. Eenvoudigweg top! Ook het vlees wat inmiddels is gearriveerd smaakt fantastisch. De verse, mooie luchtig geklopte bearnaise smaakt exact zoals ik 'm zelf maak. Zonder een veer in mijn eigen achterste te willen steken: dus gewoon erg goed. Ook de verse fritten met zelfgemaakte mayo (aparte, mooie pepersmaak!) zijn geweldig.
Hè, hier word ik nou gelukkig van! De grootte van de door ons gekozen porties maakt dat er geen ruimte meer bestaat voor een dessert. Los daarvan komen we ook in tijdnood. De zaak zit ondertussen namelijk mutjevol en het duurt even voordat we in de gelegenheid zijn om de rekening te vragen en te ontvangen. Ook vanavond zijn er gedurende ons tafelen diverse mensen voor niets aan de deur geweest (lees: zonder reservering) dus liefhebbers weten deze zaak zeker te vinden. Eén ding is absoluut zeker; na gisteravond heeft dit etablissement er weer twee liefhebbers bij!

Uitrusten in de groene vallei

Chambres d'hotes La Vallee Verte Rue du Cul de Sac 8, 52600 Grandchamp (FR)

Eten/Drinken: Cijfer 8/7,5
Bediening: Lekker makkelijk, geen poespas maar uitermate gastvrij
Sfeer: Een oase van rust
Prijs: Overnachten redelijk, eten gezien de kwaliteit ronduit scherp geprijsd

Beschrijving: De geplande juni vakantie van twee weken kon in verband met zakelijke drukte geen doorgang vinden, dus moest op korte termijn een korte vakantie van een dag of vier, vijf gevonden worden.
Na wat speurwerk op het wereldwijde wachten kwam ik uiteindelijk bij La Vallee Verte terecht. Een chambres d'hotes, gerund door een nederlands stel en gelegen in het zuidelijke deel van de champagne/bourgogne streek. Een oude boerderij met ruime suites en de mogelijkheid om te dineren leek me een ideale uitvalsbasis om de champagne- en bourgognestreek verder te gaan verkennen.

Aldus trokken wij zondag 10 juni 2007, na een tweedaags bezoek aan Parijs waarbij we onder andere de damesfinale van Roland Garros bezochten, naar Grandchamp. Een gehucht met 75 inwoners, gelegen tussen Langres en Dijon. Een oase van rust kan ik u vertellen. Geen televisie, zelfs geen GSM ontvangst! Om even de drukte te ontglippen natuurlijk ideaal. Onthaasten met een hoofdletter. Helaas zit het weer niet echt mee, dus wanneer we maandag de "Route des Grand Crus" van Beaune naar Dijon rijden met de bedoeling om ook wat wijnhuizen te gaan bezoeken, wijn te proeven én te kopen, ben ik in verband met de aanhoudende harde regen al gauw te chagrijnig om uberhaubt de auto uit te komen. Gelukkig maakt de omgeving toch nog veel goed. We hebben na de wijnroute ook het vestingstadje Langres bezocht. Wat is het in de omgeving daar prachtig zeg. Het moet er natuurlijk alleen maar beter uitzien als de zon schijnt. Dat alleen al is een reden om nog eens terug te gaan.

Ook het diner 'savonds in Restaurant Aux Trois Provences in het dorp Vaux Sous Aubigny -aanbevolen door onze gastvrouwen van de chambres d'hotes- blijkt top! Ik ben aanvankelijk wat huiverig om zomaar een restaurant in een dorpje te bezoeken, maar ben bij aankomst aangenaam verrast door de aanplaklogo's "Gaunt Millau 2007" en "Guide Michelin 2007" op de deur van het restaurant. Welliswaar geen sterrentent, maar ook een vermelding geeft toch wat zekerheid over de geboden kwaliteit. En met de kwaliteit in dit restaurant was dan ook helemaal niets mis. Een heerlijk voorgerecht van gebakken eend, salade met het braadvocht van de eend verwerkt in de dressing, en een flinke schijf 'Bloc de Foie Gras' (ja ja ik weet het, maar het is zo lekker!!) om het gerecht af te toppen. Daarna een gegrillde vis -ik vermoed forel, mijn frans is helaas te beperkt- met gevulde wijnbladeren en een soort van Polenta. Wist niet dat dat in deze streek ook gegeten werd en had wat mij betreft ook niet gehoeven, want niets aan. De vis smaakte echter uitstekend en daar ging het om. Na het hoofdgerecht eerst een selectie van de zéér uitgebreide kaaswagen met streekkazen maar ook bekendere soorten, om vervolgens af te sluiten met crème brulée met Amarenen. Genieten geblazen! Alle spijzen werden vergezeld van mooie Bourgogne wijnen van het huis Louis Latour, een kleine toevalligheid aangezien mijn collega redacteur rond diezelfde dag van deze wijnen aan het genieten was in Heusden. We sluiten de dag af met een glas wijn bij onze gastvrouwen. Ondanks het slechte weer was het toch een prima dag eigenlijk.

De dag erna besluiten we om niets te ondernemen en lekker bij het hotelletje te blijven om te lezen. Heerlijk. Het diner 'savonds in het hotel blijkt absoluut de juiste keuze. Het is volgens de formule 'eten wat de pot schaft' waarbij onze gastvrouw overdag de -zoveel mogelijk biologische- inkopen van dagverse producten uit de omgeving verzorgt. Dit verwerkt ze dan 'savonds in een driegangen menu. Een tompouce van geitenkaas met in knoflook gemarineerde tomaten vooraf en vervolgens een combinatie van gebakken zeewolf en zalm met dragonsaus en verse pasta als hoofddis. Als afsluiter een coulis van rood fruit wat diezelfde middag door de buurman uit eigen tuin is verkregen, geserveerd met heerlijk roomijs. Eenvoudig, eerlijk, puur, heerlijk! Natafelend met koffie, cognac en ondertussen interessante gesprekken voerend met andere gasten is wederom de tijd aangebroken om een dag af te sluiten. Slapen doen we hier uitstekend in onze ruime kamer met verstelbare boxspring bedden. Rugleuning omhoog om nog een poging te doen om wat verder te komen in mijn 1100 pagina's tellende boek. Maar al gauw worden de oogleden zwaar en winnen wijn en cognac het van dit dikke, spannende boek.

Op de derde dag staat de Champagne op het programma. Niet direct de eerste fles bij het ontbijt ontkurken, maar wederom de auto in en de streek verkennen. Gelukkig is het vandaag prachtig weer en komt de omgeving nog meer tot zijn recht. We komen onder andere uit in het dorp Les Riceys. Over dit dorp hebben we gelezen dat er een hele bijzondere wijn vandaan komt; Rosé des Riceys, welke ooit de favoriete wijn van Lodewijk XIV geweest zou zijn. De productie van deze wijn is aan zeer strenge regels gebonden en de productie is heel bepertkt. Het resultaat moet dan ook behoren tot het beste wat Frankrijk op wijngebied te bieden heeft. Dat maakt nieuwsgierig natuurlijk. We bezoeken het huis Alexandre Bonnet om zowel wat Champagne als Rosé des Riceys te proeven en te kopen. De dag brengt ons verder in Troyes (prachtige stad) en via dorpen als Bar sur Aube weer terug bij ons hotel. Onderweg inkopen gedaan en bij de 'Source de la Marne' lekker gepicknicked. De volgende ochtend staat de terugreis alweer op het programma. We bezoeken onderweg naar huis nog de stad Reims. Wederom stromende regen, echter voor het champagnehuis Pommery maak ik een uitzondering en kom ik de auto uit. Een rondleiding door de 18 kilometer kelders op 30 meter onder de grond. 20 miljoen flessen van deze goddelijke drank liggen hier te rijpen. Zeer indrukwekkend om te zien. De aansluitende proeverij slaan we natuurlijk niet over en voordat we vertrekken moeten we ook nog even door de huiswinkel om de voorraad voor thuis weer wat op te leuken.

Daarna is het toch onvermijdelijk en stuur ik de auto weer richting huis. Bah, wat duurt het toch altijd kort! In elk geval hebben we in La Vallee Verte een heerlijk verblijf genoten. Vooral de rust in deze omgeving is hemels. De prachtig verbouwde en ingerichte boerderij dragen bij aan het gevoel van welbehagen. Onze vriendelijke en uitermate gastvrije gastvrouwen maken de zaak af. Eenieder die eens een paar dagen wil onthaasten kan ik een verblijf in La Vallee Verte van harte aanbevelen.

dinsdag, juni 19, 2007

We blijven onafhankelijk...

Auw, dit zou ons weer een sponsor kunnen kosten...

Echter, wij willen en blijven schrijven wat we vinden. Ongeacht of een restaurant, in dit geval een product, op eetclub advertenties plaatst. We hebben geen filters op de Google ads staan, dus alles kan voorbijkomen. Maar aan de andere kant, ze zeggen wel eens; "Het maakt niet uit hoe je in het nieuws komt, als je maar in het nieuws komt.."

Nou, TIVALL, je bent in het nieuws. Nu kan ik niet oordelen over alle producten van Tivall, want zoals je kan zien hebben ze behoorlijk wat diverse zaken kunnen boetseren van sojabonen. Het ziet er eigenlijk allemaal niet zo verkeerd uit, op de reclame foto's dan. Maar naar mijn mening is de bottomline; Soja is geen vlees. Schijnbaar kan de homo sapiens wel overleven zonder vlees, getuige de vegetariërs. Echter, als je geen vlees wil eten, vanwege welke reden dan ook, waarom wil je dan wel sojabonen eten die lijken en proberen te smaken naar vlees? Dit blijft voor mij lastig te begrijpen. Om op de producten terug te komen, waar zijn deze mee te vergelijken? Ik kan maar een voorbeeld bedenken. Tijdens mijn Sonja Bakker dieet dacht ik de geplande gehaktbal wat meer body te geven door er wat extra paneermeel in te verwerken dan normaal. De achterliggende reden was dat het aangezicht van een bal van 75gr. om te huilen is.
Ik kan je een tip geven, probeer dit nooit want de gehele bal verdwijnt linea recta in de groenbak. De persoon die mij de reden achter het gebruik van deze vleesloze producten kan uitleggen mag extra gratis hierover een artikel op Eetclub plaatsen. Tot die tijd.. geen Tivall voor mij!

vrijdag, juni 15, 2007

Pas op !! Een verdwaalde koogel !

In den verdwaalde koogel , Vismarkt, Heusden

Eten/Drinken: 8/8 (TOP wijnen)
Bediening: Leuk(!), informeel, doch correct (zie beschrijving)
Sfeer: Gezellig, top locatie, ook voor een regenachtige zondagmiddag.
Prijs: Zeker niet duur voor de geboden kwaliteit

Beschrijving: Er zijn van die avonden dat je iets wil gaan eten, echter geen friet of Chinees. Gewoon een goed hoofdgerecht. Dan ga je op zoek naar een tent waar je, zonder poespas, een goede maaltijd kan nuttigen zonder daar de hoofdprijs voor hoeven af te rekenen.

In het centrum van Den Bosch geef ik je weinig kans, of er moeten nog pareltjes zijn die wij niet hebben gevonden. Nu kunnen we wel direct de auto pakken richting restaurant Metropole, ondanks dat het ons clubhuis is, wil je af en toe toch iets anders. Recentelijk hebben we een uitstap gemaakt richting Drunen, deze recensie volgt nog.

Het gaat nu over de verdwaalde koogel. Wat is de Koogel? Het is een hotel, bar, terras en restaurant. Het hotel gedeelte heb ik nog nooit gezien dus daar geef ik geen oordeel over. Ik zal me daarom beperken tot de overige mogelijkheden.

Het terras: Dit terras ligt op een van de beste plaatsen van Heusden. Direct aan de Vismarkt, wat tegenwoordig gewoon een leuk plein is, naast de binnenhaven, in een prachtig vesting stadje. Je mag jezelf gelukkig prijzen als je op een mooie dag hier een tafeltje kan bemachtigen, een uitstekende tip om op een zonnige dag te vertoeven. Goede en snelle bediening en lekkere borrelhapjes zijn ruimschoots beschikbaar.

De Bar: Een absolute aanrader, als het weer tegenvalt, bij uw bezoek aan Heusden. Lekker warm worden bij de openhaard. Mijjn voorkeur is een lekker glas port. Daarbij geeft de kaart een uitgebreide keuze aan goede hapjes.

Het Restaurant: Ik heb hier nu al een aantal keer gegeten en iedere keer was het gewoon goed. Verwacht geen "haute cuisine", maar gewoon een goed maal voor een goede prijs. Er loopt een ober rond, klein van stuk, maar groot qua hilariteit. Hij is gemaakt voor het horeca vak en zal je dan ook nooit laten wachten. Deze man moeten ze klonen en overal plaatsen. Ze voeren hier het wijnassortiment van "de heeren van Heusden". Het gros op de wijnkaart is dus van het huis "Louis latour". Dit huis heeft toch wel een aantal fantastische wijnen. Na een heerlijke Pouilly bij het voorgerecht, kies is voor een Santenay voor het hoofdgerecht, de beste man heeft echter een beter alternatief. Een rode wijn uit beaujolais, waarvan ik de naam helaas ben vergeten. Ik twijfel, maar bij het proeven blijkt dat deze markante ober verstand van zaken heeft. Voor de helft van het geld is deze wijn een waardig alternatief. Bij het verder bekijken van de wijnkaart valt mijn oog op een witte bougogne, te weten een Corton Charlemagne. Deze wijn zie je niet vaak op de kaart staan. Dit is schijnbaar een van de favoriete witte wijnen van wijlen Z.K.H. Bernhard. Gelukkig is de gastheer niet flauw en voordat we het weten staat deze fles zonder kurk op tafel. Om de slogan van de PS3 te citeren "This is living !" Het nadeel van het proeven van deze top wijnen is dat het eten in het niet valt. Begrijp me niet verkeerd, het eten is hier gewoon goed! Gezien het feit dat dit restaurant op fietsafstand is, zal ik hier zeker nog vaker komen. De volgende keer zal ik wat meer op het eten letten.

donderdag, juni 14, 2007

Van rose naar bubbels..

Het is weer bijna zomer! Na een prachtige lente, kunnen we ons nu gaan opmaken voor een prachtige zomer. De tijd van het jaar om heerlijk aan het zwembad of strand te zitten met een drankje.

Na jaren van dominantie, lijkt het erop dat de Rose plaats zal moeten maken voor de Prosecco, vino frizzante oftewel bubbels. Je ziet ze tegenwoordig overal, in de horeca nog redelijk moeilijk verkrijgbaar, maar in de supermarkten nemen ze steeds meer schapruimte in.

Bij onverwacht bezoek op zondag ben ik even naar de AH "to go" op het station gereden. Bij de kassa verkopen ze al geruime tijd gekoelde flessen wijn, echter tegenwoordig ook Prosecco. De gekoelde flessen van het merk "la Pieve" nemen bijna de gehele koelkast in beslag. Blijkbaar is het inderdaad populair aan het worden. Gezien het feit dat deze gekoeld zijn neem ik een aantal flessen mee. Bij thuiskomst valt mij op dat je voor het openen van deze flessen wel een kurkentrekker nodig hebt. Wil je deze dus nuttigen in het Vondelpark, vergeet dan de opener niet.

Wat mag je nu verwachten van een Prosecco (gekoeld) onder de 5 euro? Wel, dit is een uitstekend alternatief voor de Rose. Het presenteert fantastisch, drinkt heerlijk weg (10%), licht fruitig echter wel droog genoeg. Kortom, een uitstekend alternatief !

PS. Voor de mensen die wat willen uitproberen met Prosecco, koop een bak citroen sorbetijs en een fles stoli. Mix nu een halve liter sorbetijs met 1 fles Prosecco en 6 borrels (4cl) Stoli. Proost!

woensdag, juni 13, 2007

Honger? Even geduld a.u.b....

Eetclub.com heeft op dit moment last van een paar hamsters in de server.

Hierdoor kunnen we de komende tijd wat moeilijker bereikbaar zijn.

Gezien de onbekende problemen gaan we nu verhuizen naar een andere server zonder hamsters. Tot straks !

zaterdag, juni 09, 2007

Bakkertje, wat heb je toch gedaan!?

Na maanden van afwezigheid zijn we weer terug. Heeft de redactie van eetclub.com last gehad van een "writers block"? Waren er geen nieuwe restaurants meer te bezoeken?

Nee, niets van dat alles. Eetclub.com is slachtoffer geweest van 6 maanden Sonja Bakker. Na maanden van afzien heeft de redactie, onder het genot van een heerlijk maal bij Metropole, besloten dat het mooi is geweest. Vanaf vandaag gaan we weer genieten. Natuurlijk met mate, want dat zou zonde zijnde van het afgelopen half jaar.

Om dit heugelijke feit te vieren zijn we druk aan het werk om een nieuw design en CMS in te voeren. Dit moet het voor jullie makkelijker maken om te zoeken op plaats en type restaurant. Daarnaast willen een "rating" systeem invoeren en de mogelijkheid bieden om eenvoudig zelf recensies te plaatsen.

Stay tuned